1 ἄβροτος, -η, -ον
• Morfología: [tb. -ος, -ον A.Pr.2]


deshabitado, solitario de la noche νὺξ ἀβρότη Il.14.78, cf. ἀβρότη, ἐν ᾗ βροτοὶ οὐ φοιτῶσιν Sch.Er.ad loc., cf. S.Fr.269c.20, ἄβροτον εἰς ἐρημίαν A.l.c.
• Etimología: Deriv. directamente de ἀ-βροτός, no de *ἀ-μρτός.